Verhalen van Nederlandse zeevarenden zijn bijna altijd boeiend om aan te horen. In dit boek vertelt een van hen zijn verhaal.
Bij de keuze de verhalen heb ik me laten leiden door wat er in doorklinkt over het leven aan boord van Nederlandse schepen in, ruwweg, de laatste helft van de twintigste eeuw. Het is de periode die kort na de tweede wereldoorlog begint en met de komst van de eenentwintigste eeuw eindigt. De verhalen zijn zo veel mogelijk chronologisch gerangschikt.
Dit boek gaat over het leven van onze zeevarenden zoals ze het zelf vertellen. Over mensen die ver van huis moeten leven en werken op hun schip en die elke dag weer lieten zien dat de Nederlandse schepen met hun Nederlandse bemanningen in goede handen waren. Winter 1963. Een 17-jarige knaap gaat voor het eerst naar zee. Voor hem in plaats van suffe schoolbanken, prachtig gelijnde schepen, bemanningen van ruim veertig koppen en tien maanden van huis. Hoe bracht deze knaap, als één van de duizenden Nederlandse zeelui in de gloriedagen van onze koopvaardij zijn tijd door aan boord, in vele exotische havens en tijdens verlof? Met de komst van de containerschepen en een romance aan de wal, kwam er voor velen een eind aan dat mooie zeemansleven. Over deze verdwenen wereld vertelt dit pakkende en sprankelijke boek.
